رژیم لاغری شکم
رژیم لاغری شکم، یکی از انواع روش های کاهش میزان چربی های شکمی می باشد. شکم و پهلو و باسن و ران ها چند ناحیه از بدن هستند که مستعد تجمع چربی های هستند. علاوه بر اینکه عوامل وراثتی نیز وجود دارد که فرد را مستعد چاقی شکم و یا پهلوها می کند ولی این طور نیست که شخصی که به صورت موروثی زمینه های چاقی شکم و پهلو را دارد، نتواند به آن غلبه کند. بلکه باید بیشتر از دیگران برای لاغری آن ناحیه تمرکز کند.
طبق تحقیقات انجام شده، با مصرف برخی از مواد قندی یا چربی ها بیشتر از مواد غذایی دیگر، امکان انباشته شدن چربی در این نواحی وجود دارد. کربوهیدرات های تصفیه نشده مانند نان های سفید بدون سبوس یا ماکارانی های تهیه شده از آرد سفید گندم، یکی از این مواد است که بهتر است از رژیم لاغری شکم حذف شود. شکرهای محلول در مایعات، مانند نوشابه های گازدار و انرژی زا یا آب میوه های صنعتی نیز از دیگر مواد غذایی هستند که احتمال تجمع بافت چربی را در ناحیه شکم افزایش می دهد و باید در رژیم لاغری حذف شود.
مصرف بعضی از مواد غذایی و گنجاندنشان در رژیم لاغری، تجمع چربی در ناحیه شکم و پهلو را متوقف می کند. برای کاهش حجم چربی های موجود در نواحی شکم و پهلو ابتدا باید با رژیم لاغری مناسب امکان ذخیره چربی در این ناحیه را به حداقل رساند و سپس به سلول های چربی ذخیره شده در این نواحی با روش های لاغری و یا مواد غذایی چربی سوز، حمله کرد. مواد غذایی سرشار از پروتئین مانند گوشت های فاقد چربی های مضر مانند گوشت سفید، از جمله مواد غذایی است که نه تنها باعث ایجاد چربی شکم نمی شوند بلکه متابولیسم بدن را تنظیم می کنند و به چربی سوزی کمک می کنند و اگر رژیم لاغری با ورزش همراه باشد، باعث عضله سازی می شوند. فیبرها نیز از مواد غذایی بسیار مفیدی هستند که در صورت گنجانده شدن در رژیم لاغری، به چربی سوزی شخص کمک می کنند و بر سیستم گوارشی فرد اثرات مثبتی می گذارند.
رژیم لاغری شکم باید متناسب با سبک زندگی شخص، توده بدنی او، عادات غذایی، آلرژی ها و سایر ویژگی های جسمی فرد باشد. رژیم لاغری شکمی می تواند با دیگر روش های لاغری شکم از جمله ورزش های به خصوص یا دیگر روش های پزشکی ترکیب شود و نتایج ایده آلی برای شخص به همراه داشته باشد.